زندگی نامه دو ادیب نیشابور

تحقيق زندگی نامه دو ادیب نیشابور
 متشکل از 4 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
اديب نيشابوري - محمد تقي
(1315-1396 ه.ق)
شيخ محمد تقي اديب نيشابوري، مشهور به اديب دوم، در سال 1315 ه.ق (1274ه.ش) در خيرآباد، از بلوك عشق آباد نيشابور پا به جهان نها. پدرش اسدالله نام داشت و واز دانش بي بهره نبود.
محمد تقي نزد پدر خوندن و نوشتن را فراگرفت و در 18 سالگي به دستور پدر عازم مشهد شد و نزد دايي خود حاج شيخ محمد كدكني (م 1357 ه.ق) مقدمات را فراگرفت و در اواخر سال 1333 ه.ق وارده حوزه درس ميرزا عبدالجواد اديب نيشابوري گرديد.
شيخ محمد تقي از محضر ميرزا عبدالجواد، كمال استفاده را برد و در آموختن ادبيات عرب، فارسي، منطق، فلسفه، رياضيات، تفسير، حديث، رجال، فقه، اصول، طب، علو غريبه و علوم جديد رنجها كشيد. وي در كسب اين دانشها به جز ميرزا عبدالجواد، از محضر اساتيد ديگر از جمله آقا ميرزا عسكري مشهود به آقا بزرگ حكيم ( م 1355 ه.ق)، شيخ حسن برسي (م 1340 ه.ق) شيخ اسدالله يزدي (م 1350 ه.ق) ميرزا باقر مردس رضوي (م 1343 ه.ق)، آقا سيد جعفر شهستاني، قوام الحكما، مشيرالاطباء و حكيم فاضل خراساني بهره برد.
اديب نيشابوري متون ادبي، منطقي و اصولي، از جمله سيوطي، مغني، شرح مطول، شرح نظام، حاشيه ملاعبدالله، معالم، مقامات حريري، عروض و قافيه را در مدرسه هاي خيراتخان، سليمانيه، ميرزا جعفر، مسجد تركها، مسجد گوهرشاد و درسال1325 ه.ش، چند ماهي در آموزش و پرورش تدريس ميكرد. اوهميشه زودتر از ديگران در جايي، بالاي حجره چهارزانو مي نشست و درس را شروع مي كرد.
در سال 1341 ه.ش با پيشنهاد سيد جلال الدين تهراني استاندار و نايب التوليه وقت آستان قدس، عنوان مدرسي آستان قدس را پذيرفت و در آرامگاه شيخ بهايي به تدريس پرداخت و اين امر هفت سال ادامه يافت