امام نقي

تحقيق امام نقي
 متشکل از 70 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
 بسم الله الرحمن الرحيم
فشرده‌يي از تاريخ زندگاني امام
«امام ابوالحسن علي النقي الهادي» عليه السلام، پيشواي دهم شيعيان، در نيمه‌ي ذيحجه‌ي سال 212 هجري در اطراف مدينه در محلي به نام «صريا» به دنيا آمد، پدرش پيشواي نهم امام جواد عليه السلام و مادرش بانوي گرامي «سمانه» كنيزي با فضيلت و تقوي بود.
مشهورترين القاب امام دهم «نقي» و «هادي» است. و به آن گرامي «ابوالحسن ثالث» نيز مي‌گويند. (در اصطلاح راويان شيعه، ابوالحسن اول امام هفتم موسي‌بن جعفر، و ابوالحسن ثاني امام هشتم علي بن موسي الرضا عليهم السلام است).
امام هادي عليه السلام در سال 220 هجري پس از شهادت پدر گراميش بر مسند امامت نشست و در اين هنگام هشت ساله بود. مدت امام آن بزرگوار 33 سال و عمر شريفش 41 سال و چند ماه بود و در سال 254 به شهادت رسيد.
آنان كه امام را ديده‌اند نقل كرده‌اند: آن گرامي قامتي متوسط و سيمايي سپيد آميخته به سرخي و چشمهايي درشت و ابروهايي گشاده و چهره‌يي شاداب و دلگشا داشت.
مدت زندگاني امام با حكومت هفت خليفه‌ي عباسي همراه بوده است؛ پيش از امامت با: «مامون» و «معتصم» برادر مأمون، و در سالهاي امامت با ادامة حكومت «معتصم» و نيز با: «واثق» پسر معتصم، و «متوكل» برادر واثق، و «منتصر» پسر متوكل، و «مستعين» پسرعمومي منتصر، و «معتز» پسر ديگر متوكل، معاصر بود. و در زمان معتز به شهادت رسيد.
در حكومت متوكل، امام را به دستور آن طاغوت از مدينه به سامراء كه در آن هنگام مركز حكومت عباسيان بود، بردند و امام تا پايان عمر در سامراء اقامت داشت.
فرزندان آن گرامي: پيشواي يازدهم امام حسن عسگري عليه‌السلام، و «حسين»، «محمد»، «جعفر» و يك دختر به نام «عليّه» است.
رفتار خلفا
استمرار مبارزه و مخالفت دودمان پيامبر (ص) با خلفاي غاصب ستمگر، از برگهاي خونين و پرافتخار تاريخ اسلام و تشيّع است