روانشناسي دين

تحقيق روانشناسي دين
 متشکل از 54 صفحه ، در قالب word  قابل ويرايش و اماده پرينت

بخشی از محتوا ::
در انقلاب علمي قرن شانزدهم دانشمنداني چون فرانسيس بيكن  بين علم و دين تعارض نمي‌ديدند و علاقه‌مند بودند كه علم در خدمت الهيات قرار گيرد. در قرن هفدهم نيوتون  و بويل  تصور مي‌كردند قوانيني كه كشف كرده‌اند ـ همچون قانون جاذبه ـ قوانين الهي هستند. اين دانشمندان انسان‌هايي ديني بودند و فعاليت‌هاي علمي آنها مورد استقبال دانشمندان الهيات قرار گرفت. اما نظريه كپرنيك  مبني بر اينكه زمين مركز عالم نيست و به دور خورشيد مي‌گردد، نخستين اختلاف‌ها بين دانشمندان و عالمان الهيات را موجب شد. بسياري نظريه كپرنيك را در تعارض با كتاب مقدس مي‌دانستند. آنچه بعدها در مورد گاليله اتفاق افتاد بسياري را بر آن داشت كه در زمينه متون ديني به تفسير گري روي آورند (آرژيل ، 2000).
اگر چه مطالب و نظريه‌پردازي در زمينه‌هاي مختلف ديني، از قدمت طولاني برخوردار است، اما مطالعه دين از زاويه روانشناسي از حدود يكصد سال پيش آغاز شده است. نگرش ديني و موضوعات مربوط به حيطه دين در روانشناسي، تحت عنوان روانشناسي دين مي‌باشد كه موجوديت خود را به هم‌زماني پيدايش اديان تطبيقي در قرن نوزدهم با پيدايش دو رشته ديگر يعني روان تحليل‌گري و روانشناسي فيزيولوژيك مديون است (الياده،1987: ترجمه خرمشاهي، 1375).
از جمله كساني كه مطالعه دين در حيطه روانشناسي را آغاز كرده‌اند، مي‌توان استانلي هال را نام برد. او سه سال بعد از اينكه اولين مدرك دكتري روانشناسي را در آمريكا اخذ كرد، به طور مرتب و متوالي يك سري سخنراني در مورد دين در دانشگاه هاروارد ايراد مي‌كرد. او اولين مجله شناخت علمي دين را منتشر كرد و شاگردان زيادي را در اين زمينه تربيت نمود. روانشناس بعدي ويليام جيمز است كه انواع تجربه‌هاي ديني افراد را به رشته تحرير درآورد. كتاب او كه در سال 1902 منتشر شده از قديمي ترين كتابها در اين زمينه محسوب مي‌شود.